De vader van mijn dochtertje, heeft met zijn nieuwe partner het leven doorgegeven aan een lief klein meisje, nu 2 maanden oud. Zij vormen dus een nieuwe fontein, wat voelbaar is voor vooral mijn dochtertje (10 jr).
Mijn dochtertje heeft dus een halfzusje gekregen en mijn nieuwe man (wij zijn getrouwd, officieel gezien vorm je dan niet een nieuwe fontein, maar voor ons voelt dat wel zo) en ik zijn daar op kraambezoek geweest.
Mijn ex-partner vroeg mij of ik hun kindje even vast wilde houden en natuurlijk wilde ik dat.
Ik zat op de grond op mijn knieën en hield hun kindje vast, mijn dochtertje kwam er ook bij zitten. Ik begon tegen de baby te praten; “hallo lieve ….., ik ben Ryanne, de mama van jouw grote zus, en dit is mijn man, de bonuspapa van jouw grote zus.” Ze draaide eerst met haar hoofdje naar mij, toen met haar hoofdje naar mijn man, ze keek ons instemmend aan. En ik sprak verder…
“En als jouw grote zus even een weekje weg is, dan is ze bij ons en dan moet je haar soms even missen. Maar gelukkig is ze er nu weer en komt ze elke week weer terug, en kijk daar zit ze, jouw grote zus.” De kleine baby draaide haar hoofdje naar mijn dochtertje en ze begon breeduit te lachen en knipperde 2 keer met haar oogjes naar haar grote zus… Voor mij voelde het dat ze zei: ja ik heb het begrepen en wat ben ik blij met mijn grote zus.
We waren met z’n allen ontroerd en ik kon aan mijn dochtertje zien dat ze dolblij, opgelucht, ontspannen en gelukkig was.
Het voelde voor mijn man en mij als een soort hereniging van het oude systeem met 2 nieuwe systemen en dat iedereen daar een belangrijke erkende plek in heeft.
Mijn hart stroomde over van Liefde en die van mijn dochtertje en de baby ook.